Bij ons thuis was het schoonhouden van kinderen, spullen en omgeving nogal essentieel. Ik kreeg alsmaar te horen dat ik niet vies mocht worden. Heel veel later in mijn leven kwam ik erachter dat ‘vies’ mogen worden een manier voor mij was om me vrij te voelen, om tot zelfexpressie te komen. Om met de pracht van kleuren te werken. Om echt in contact te zijn met de materie vanuit mijn hart zonder in mijn hoofd te zijn.
Nu kan ik niet anders meer dan met mijn handen creatief te werken. Intuïtief. De verf te voelen en te laten ontstaan wat er wil ontstaan op het doek of op welke ondergrond dan ook. Kleuren die zich willen mengen, dat weer vermengen met ‘iets’ uit de natuur, groot beginnen en steeds kleiner werken, alles laten stromen en laten komen. De laatste jaren alleen nog maar op ronde doeken. Waar staat dat voor? Is de cirkel de veilige grens van mijn binnenwereld die gezien mag gaan worden, is het de connectie met de kosmos en planeet aarde, mijn gevoel van de vrouwelijke energie…. Is alles één? Ik ken nu meer momenten van zomaar blij-zijn, nieuwe dingen leren en ervaringen opdoen, meer zelfliefde. En voel het stromen in mij.